Izložba Tomislava Suheckog u Galeriji savremene umetnosti

Izložba “Presek 40 godina” Tomislava Suheckog, akademskog slikara iz Vršca, biće otvorena večeras u 19 sati u Galeriji savremene umetnosti.

Tomislav Suhecki rođen 1950. u Vršcu. Završio Likovnu akademiju u Novom Sadu 1980. i poslediplomske studije u Beogradu 1985. godine. Radi kao profesor fakulteta u Vršcu.

Od 93 samostalne izložbe najznačajnije su: u Košicama, Banska Bistrica – Slovačka 2002. Bratislava – galerija Palfi 2003, Savremena galerija Zrenjanin, Čačak, Pančevo, Muzej Vojvodine 2004, Kulturni centar Beograd 1997, Moderna galerija Podgorica 2000, Srpski kulturni centar Pariz2005, Muzej Banata – Rešice, Bad Hamburg Nemačka 2004.

Izlagao je na petstotina zajedničkih izložbi: Somborska jesen Ju,izložba od ekspresionizma do ekspresionizma i slikarstvo zrele starosti 1982/83 godine, Oktobarski salon Beograd 1984, Grupa pesak,muzej Endi Vorhola 1999, Slovačka, Savremena Srpsko crnogorsko slikarstvo 2011. i 2012.

Dva veća kataloga, Kat Mon, Antologija Savremena Srpska umetnost galerija Pikaso Beograd,stvarnost umetnosti – Dejan Đorić. Monografija savremenog slikarstva figurativnog opredelјenja.

Dobio 17 nagrada. Objavio tridesetak stručnih radova o ulozi umetnosti u vaspitanju dece. Pedagoška stvarnost Novi Sad Zbornik, od 1 do20. O njegovom radu snimlјeno je osam dokumentiranih tv filmova.

Dejan Đorić, istoričar umetnosti, kaže o radu Tomislava Suheckog:

„Sa likovnim umećem Tomislava Suheckog slikarstvo se vraća na svoja mitska ishodišta, crpe snagu iz sopstvene prirode, još u antici drugačije od filozofske i književne. Suhecki slika snažno, gestualno, muški, kao što je kod džez trubača Majlsa Dejvisa vrednost jednog tona iznad kompezacije, zvuk važniji od muzike, tako i slikar uzdiže smisao i značenje poteza. Nije li u osnovi slikarstvo samo dodir, erotsko milovanje ili silovanje platna, ne nastavlja li delo iz prefinjenih, tajnih odnosa glave, ruke, kista, boje i podloge? Svaki pravi slikar u tom pogledu pronalazi sopstvenu tehnologiju i način rada, napada, osvaja ili se udvara površini slike, razvijajući svoju strategiju pristupa famoznoj belini. (…) Krajnje posmatrano, slikarstvo Suheckog možda je jedina novina na srpskoj figuralnoj sceni, ne pripada postmedialnojfantastici, zavičajnom ili urbanom realizmu, niti avangardnim događanjima. Suhecki se kritički odnosi prema tim pojavama, stvarajući svoj sistem, izmešten iz ideološki podeljene scene. Slikar želi da uspostavi sistem vrednosti a ne da uništava, on je kreator a ne anihilator, njegov kriticizam i misaona oštrina nisu ikonoklastički kao u avangardama, otvoreni ka negaciji i nihizmu. Još su stari majstori bili svesni da bez sumnje nema napretka a savremeni kao Suhecki da preterana sumnja vodi umetničkom samoukinuću.”