Ivan Rakidžić, reditelj

„Ili imaš to u sebi, ili nemaš“, jednostavno objašnjava svoju strast prema filmu reditelj Ivan Rakidžić, napominjući da je Kurosava, na primer, snimao do 90. godine. Ekskluzivna je vest da je počeo rad na srednjemetražnom dokumentarno-igranom filmu „Razbojnici Banata” (obuhvata period od 1700 do 1924. godine). Svedoci će izlagati porodična sećanja, na osnovu kojih će se snimati igrane rekonstrukcije. Trenutno se prikuplja novac, preko konkursa i različitih ustanova kulture, ali i od privatnih firmi. Generalno, nedostatak finansija je ono što koči filmsku produkciju u Srbiji, kaže Rakidžić. To i njega sprečava da snimi neke priče o kojima razmišlja.

U međuvremenu, Rakidžić radi kao mentor u filmskoj školi pri Regionalnom centru za talente, gde sa svojim đacima snima neke niskobudžetne projekte. Nakon filmske kolonije, koja se svake godine održava u Deliblatskoj peščari, pojavi se nekoliko novih naslova. Među njima izdvaja dva filma o Mihajlu Pupinu, ističući da se oni razlikuju od drugih, jer govore o njegovom privatnom životu i prikazuju neke do sad nepoznate činjenice o velikom naučniku. Sigurno je stotinak đaka prošlo kroz tu filmsku školu, od čega su sedmoro – osmoro sada profesionalci. Nisu izostale ni nagrade – na beogradskom festivalu stvaralaštva dece i omladine osvojili su grand prix, a Rakidžić je proglašen najboljim mentorom.
Ivan Rakidžić je rođen u Pančevu 1947. godine. U rodnom gradu završio je Gimnaziju, a kasnije Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Sasvim slučajno, na nagovor jednog poznanika iz kino-kluba u Beogradu, u srednjoj školi počeo je da snima filmove. Osnovali su klub pri Ateljeu mladih, a prvi film bio je „N-ova noć“ 1962. godine. Odmah su došle i prve nagrade – na festivalu amaterskog filma u Somboru. Kratko igrano ostvarenje „Proleće je došlo u stan mog brata Čarlija“ bilo je novo i šokantno i po formi i po temi. Na festivalu u Puli osvojilo je čak 16 nagrada. Ljubav prema sedmoj umetnosti pretvorila se u profesionalno opredeljenje nakon fakulteta. Taj period učenja, u klasi tada najboljeg majstora svog zanata Aleksandra Saše Petrovića, bio je najplodniji i najznačajniji za dalju karijeru. Nakon “Proleća” su snimljeni antirantni film „Koncert za dve dame i treći svetski rat“ (u Salernu proglašen jednim od najboljih na svetu), zatim „Devojačka škola“, sa kojim počinje ozbiljnija produkcija, sa zahtevnijim scenama i velikim brojem glumaca. Radio je veliki broj emisija za skoro sve jugoslovenske televizije, kao i dugometražni film „Kockar“, po motivima Dostojevskog i srednjemetražni dokumentarni „Podunavski Nemci južnog Banata“. Snimao je i za „Pan film“, nekadašnju pančevačku produkcijsku kuću, a od svojih saradnika iz rodnog grada ističe Boru Milanovića, Miroslava Stankovića, Gradimira Stojkovića, Miloša Nikolića.
Ovih dana, polaznici Regionalnog centra za talente zajedno sa svojim mentorom pripremaju treći film o Pupinu, a Ivan Rakidžić najavljuje prikazivanje već snimljenog filma „Jelena i duhovi Vajfertovih“, o unuci Đorđa Vajferta.
D.J.