PANČEVO: Otvaranje izložbe slika Dušana Đokića

Na otvaranju će biti prikazani filmovi o Dušanu Đokiću autora Vladimira Valešinskog.

Bogata profesionalna biografija Dušana Đokića vezuje se za njegovo razuđeno delovanje u polju vizuelnih umetnosti, a intenzitet njegovog rada uglavnom za poslednje decenije 20. veka.

Uprkos poukama oca (profesora arhitekture) „Usput da se baviš time”, ovaj kritičar i slikar uspeo je tokom pet decenija, u neujednačenom ritmu i promenljivim životnim okolnostima, da održi uverenje u smisao kreativnog delovanja.

Teško je, ovom prilikom, zaobići osvrt Lazara Trifunovića koji je svojevremeno, tačnije 1968, izrekao da je u Dušanu Đokiću otkrio umetnika izuzetne snage i talenta, koji, početkom stvaralačkog pohoda, donosi vredna i značajna dela. Tvrdnja nezaobilaznog doajena savremene umetnosti, nakon toliko godina nije izgubila na značaju, štaviše, potvrdila se i zadobila na aktuelnosti.

Iako širokog, može se reći, renesansnog obrazovanja u raznim domenima, od književnosti, poezije, muzike i drugih oblasti, poriv ga je nagnao da se uputi slikarstvu. U njemu je našao spokoj, luku mira i, ispostavilo se, konačno i trajno ishodište unutrašnjem nagonu. Time je obznanio neutoljivu sklonost ka likovnom stvaranju, te je više nego jasno da je u tom domenu postigao nesumnjive domašaje.

Za manje upućene, treba kazati da se Đokić podjednako snalazio u svim likovnim granama: od crteža, kojim se počeo baviti, preko grafike, gvaša, monotipije do akrila i uljanog slikarstva. Osim toga, rado se koristio akvarelom, najtežom i zbog toga nekad zaboravljenom tehnikom izvođenja, kojoj svojim učinkom vraća poverenje. Bez sumnje, Đokić je uspeo da ostvari radove, što personifikuju njegovu stvaralačku umešnost. Ti ga doprinosi svrstavaju u sled zapaženih učinioca u tokovima novije srpske umetnosti.

Đokić je bio deo likovnog života, u ulozi pratioca, kritičara i hroničara likovnih događaja, ali i kao slikar aktivni je učesnik izložbi, a autor je i više projekata.

Rođen je 22. aprila 1943. godine u Beogradu. Studirao arhitekturu, ali kao rani talenat počeo je da umetnički istupa još od gimnazijskih dana. Od 1955. godine objavljuje karikature u “Ježu”. Kasnije će to nastaviti i u gimnazijskim časopisima (“Osvit” Naše novine), zatim u listu “Student” tokom 1960-tih godina.

Prvi samostalni nastup ima kao 14-godišnjak (mentor profesor Živan Vulić) 1958. godine u III Beogradskoj gimnaziji. Na toj izložbi prikazuje i tehnike mogućeg izraza i savladanog opsega motiva – uljano slikarstvo, pastel, crtež, akvarel, grafika, monotipija. U V Beogradskoj gimnaziji realizuje fresku većeg formata (preko 50 kvadrata) i gigantske portrete za priredbe, karikature na javnim panoima. Na studentskim akcijama u Tršiću 1964. god. uređuje zidne novine i za to dobija posebno priznanje.

Na Arhitektonskom fakultetu u KMA pored angažovanja oko izdavačke delatnosti uz Mašića, organizuje samostalnu izložbu crteža 1965. godine i zajedno izlaže sa već poznatim umetnicima iz drugih rapublika.

Tek 1968. godine po bezrezervnoj podršci i preporuci dr. Lazara Trifunovića, izlaže kompaktan ciklus novih crteža u KNU, na kojima je radio preko pet godina i čiji se koreni mogu videti u serijama objavljenim u časopisu “Gledišta” kao vinjete.

Posle izložbe na Kolarcu, Đokić prikazuje svoja pretežno crtačka ostvarenja i grafike u periodu od dve decenije, tokom 1970-1980-tih, da bi tek 1990. godine boraveći u Pančevu u kolonijama

Deliblatski pesak, kao i poznatoj likovnoj koloniji Ečka ostvario lični (povratak slici). Na samostalnim izložbama od 1991. g. (Beograd, Kulturni centar; Novi Sad, Kulturni centar; Sremska Mitrovica, Galerija “Lazar Vozarević”) njegovo prošireno interesovanje za fenomen boje, prostora, materije… vodi ga ka logičnom rezimiranju tehnike akvarela, za koju je još kao 10-godišnjak dobio I nagradu na Dečjoj smotri u Prilipcu. Prvo prikazuje svoje nove akvarele u Zrenjaninu i Beogradu, a zatim, tokom 1990-tih priprema iznenađujuće obimnu izložbu od 1000 eksponata u Podgoričnoj Modernoj galeriji, pa 1500 u Gradskoj galeriji Užice, i finale sa 2000 eksponata 1997. godine u Salonu Muzeja savremene umetnosti u Beogradu.

Kasnije je po srodnoj šemi predstavljao izložbe u nizu gradova Srbije – Subotica, Kragujevac, Apatin, sve do 2000. godine kada izdaje knjigu o akvarelu i nju predstavlja zajedno sa izložbom u Muzeju u Kraljevu. Jedan deo tih akvarelskih ciklusa izlaže u Kuvajtu, u sklopu Univerzitetske galerije 2004. godine. Od nastanka tih ciklusa, katkad i neplanirano, te minijature putuju svetom – Španija, Velika Britanija, Kipar, Nemačka, SAD, Meksiko, itd.

Ove aktivnosti su imale za posledicu učešće u većem broju domaćih i stanih kolonija, pa čak i onih gde je Đokić bio umetnički direktor ili osnivač (Mostovi Balkana u Kragujevcu, Gornjak u Petrovcu na Mlavi itd.).

U redakciji časopisa “Umetnost” saradnik je od 1970. godine, a kasnije tokom 1970-tih i urednik, zatim urednik u novoj seriji “Umetnosti” tokom 1980-tih.

Kao selektor organizovao je autorske izložbe “Nova Beogradska fantastika” 1980. u Galeriji Kulturnog centra Beograda, “Ars and Animalia” u Galeriji 73 u Beogradu, Pančevu i Čačku. Autorska izložba “Izbor 89 Beograd” u Umetničkom paviljonu “Cvijeta Zuzorić” Dimenzije ritma u Galeriji Kulturnog centra Beograda i preko 10 ciklusa izložbi kolaža tokom 199-tih, sve do danas.

Održao je niz predavanja na temu umetnost i javni prostor kao i predavanje na studijskom putovanju u inostranstvu, Nemačka (DAAD) 1987. godine. Takođe je priredio prezentacije fantastičnog crteža i grafike.

U koloniji “Sava 07” Brčko, prezentirao mapu monotipija kao zaokruženje pola veka stvaranja.