Na današnji dan rođen je Uroš Predić – umetnik koji je slikao Pančevce
Uroš Predić rođen je u Orlovatu 7. decembra 1857. kao najmlađi sin sveštenika Petra Predića i Marije rođene Ilijević iz Crepaje. U Orlovatu je pohađao osnovnu školu, a potom nemačku školu u Crepaji. Od 1869. pohađao je sedmorazrednu gimnaziju u Pančevu (pančevačka realka, koja je kasnije dobila ime po njemu). Kao vrlo darovit, dobio je stipendiju Matice srpske i 1876. godine otišao na bečku slikarsku akademiju.
Podeli vest:
Predić je bio najizrazitiji predstavnik akademskog realizma kod Srba. Završio je konzervativnu Umetničku akademiju u Beču 1880. godine u klasi profesora Gripenkerla, istaknutog bečkog slikara, koji je imao veliki uticaj na Predića. U toku studija dobio je Gundelovu nagradu – za slikanje uljem po muškom modelu 1879. godine. Godine 1882. radio je u privatnom ateljeu Gripenkerla, a bio je i asistent Umetničke akademije u Beču. U to vreme po uputstvu Gripenkerla i arhitekte Hanzena izradio je 13 slika mitološke sadržine za friz Parlamenta u Beču. Tokom studentskih dana, Uroš Predić je često boravio u Pančevu. Zahvaljujući poznanstvu i pozivu pančevačkog prote Vase Živkovića, 1882. godine slika Raspeće, za potrebe proskimidije Gornje crkve u Pančevu, čime su i Crkvena opština, ali i sam prota bili veoma zadovoljni.Usled porodičnih obaveza 1885. godine vraća se u domovinu, a pet godina kasnije, slikar će u Pančevu organizovati i jednu od svojih prvih izložbi.
Jedan je od osnivača društva Lada 1904. i bio je neprekidno član ovog društva, kao i njegov, prvo predsednik, pa dugogodišnji počasni predsednik. Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 26. januara 1909, a naredne godine za redovnog člana. Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umetnika u Beogradu 1919. godine i prvi njegov predsednik.
U njegovom slikarskom opusu najviše su zastupljeni portreti, ikonografija, žanr i istorijske kompozicije, ređe predeo, i samo jedan akt. U pokušaju da postigne što uverljiviju sličnost sa likom naručioca i insistirajući na prepoznatljivosti, Predić je postao hroničar građanskog društva svoga vremena. Godine 1885. u Pančevu je počeo sa slikanjem portreta po porudžbini, ponekad uz pomoć fotografija. Radio je najčešće reprezentativne portrete, glave ili biste, realno predstavljajući likove iz različitih društvenih slojeva. Pored članova imućnih porodica Jagodić, Krančević, Jovanović, Dragićević, Milutinović, Radosavljević, Hadži-Pavlović, veliki slikar je četkicom beležio i manje poznata lica Pančevaca.
Osim portreta, naslikao je više ikonostasa zbog kojih se ocenjuje da je poslednji značajan srpski ikonopisac – Pančevu je ostavio dela neprolazne umetničke vrednosti, ikone u Preobraženskoj crkvi i Crkvi svete Ane. Oslikao je i ikonostas bečejske pravoslavne crkve, ikonostas u kapeli bečejskog veleposednika Bogdana Dunđerskog, kao i ikonostas crkve u Orlovatu. Od žanr scena, poznata dela su „Vesela braća” i „Siroče na majčinom grobu”, kao i istorijska dela „Hercegovački begunci” i „Na Studencu”. Možda i najpoznatija njegova slika je „Kosovka devojka”. Mihajlo Pupin otkupio je 1889. godine na izložbi u Parizu njegove slike „Hercegovački begunci“ i „Siroče na majčinom grobu“ i poklonio ih Narodnom muzeju u Beogradu, gde se i danas nalaze. Poseban kvalitet kod Predića ima crtež, što je posebno uočljivo u njegovim blokovima za skiciranje.
U dugom stvaralačkom životu ostao je veran pravilima starih majstora i istrajao je na isticanju crteža i jasnoće kompozicije, pokazujući otpor prema težnjama mladih umetnika koji su se školovali u Minhenu i Parizu. I u dubokoj starosti bio je pun radne energije i vedrine. Nekoliko meseci pre smrti pao je i tom prilikom se povredio. Ubrzo je umro 1953. godine u Beogradu, u 96. godini, kao najstariji srpski slikar. Prema njegovoj želji, sahranjen je u Orlovatu.
Podeli vest:
